طبقه بندی شایستگی مراتع جهت چرای گوسفند در مراتع منطقه نیمه استپی ترناس

شایستگی مرتع یکی از مهم­ترین موارد موجود در امر آنالیز و ارزیابی آن به شمار می­رود و شناخت عوامل مؤثر بر آن از اهمیت شایانی برخوردار است. از آنجایی که به طور تقریبی همه اجزای اکوسیستم مرتعی روی شایستگی مرتع تأثیر می­گذارند و بررسی همه این عوامل امکان­پذیر نیست، بنابراین دو عامل فیزیکی و پوشش ­گیاهی در تعیین شایستگی مورد استفاده قرار گرفتند که به صورت سه زیرمدل تولید علوفه، منابع آب و حساسیت به فرسایش ارایه شدند. خصوصیات مراتع ییلاقی از نظر خاک، پوشش ­گیاهی، کمیت و کیفیت منابع آب موجب شده است تا این مراتع همواره مورد بهره­برداری مفرط واقع شوند. این پژوهش در مراتع ترناس شهرستان اقلید در استان فارس با هدف طبقه­بندی شایستگی مراتع منطقه با استفاده از روش (1991) fao و سامانه اطلاعات جغرافیایی gis انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که از میان دو عامل فیزیکی و پوشش ­گیاهی عوامل فیزیکی از جمله شیب، ارتفاع تیپ­های مرتعی و پراکنش منابع آب و نوع نزولات بیش از پوشش­گیاهی در کاهش شایستگی مراتع مؤثر است. همچنین فراوانی گیاهان غیرخوشخوراک، عدم وجود منابع دایمی آب مهم­ترین عامل کاهش شایستگی مراتع ترناس می­باشد. به طوری که 6/39 درصد (7520/1436 هکتار) از مراتع ترناس از شایستگیs1 و 2/24 درصد (2261/874 هکتار) از شایستگی s2 و 5/23 درصد (0556/849 هکتار) از شایستگیs3 و 7/12 درصد (4202/459 هکتار) را مراتع غیرشایسته تشکیل می­دهند.